به نقل از «شبستان»

«عاشورا مظلومیتی مضاعف»؛ فرصتی برای دوباره اندیشیدن به چرایی قیام عاشورا

تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۹۱۱۵۸

کتاب «عاشورا مظلومیتی مضاعف» اثر محمد رضا حکیمی فرصتی برای علاقمندان خاندان عصمت و طهارت و بویژه امام حسین (ع) برای دوباره اندیشیدن به چرایی قیام عاشورا است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، همزمان با ایام محرم و عزاداری سرور و سالار شهیدان کتاب هایی که با موضوع قیام امام حسین (ع) و ماندگاری قیام عاشورا منتشر شده برای علاقمندان کتاب معرفی می شود، یکی از این کتاب های عمیق و خواندنی کتاب «عاشورا مظلومیتی مضاعف» برگرفته از آثار «محمدرضا حکیمی» اندیشمند دینی و نویسنده است که سال ۸۹ از سوی انتشارات دلیل ما منتشر شده  و تاکنون چندین بار تجدید چاپ شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

در مقدمه کتاب «عاشورا مظلومیتی مضاعف» برای معرفی این اثر آمده است: عاشورا، پرچم اجرای عدالت است که بر قله خورشید نصب شده است و اگر شیعه کوتاهی نکرده بود و عاشورا را به جهانیان شناسانده بود، امروز عاشورا همه محیط های انسانی را با عدالت و انصاف آشنا کرده بود. به شرط اینکه خود طرفداران عاشورا و حکومت های مدعی اعتقاد با عاشورا، به عدالت و انصاف معتقد باشند و جامعه را بر اساس عدل و داد بسازند و این همه تفاوت های جهنمی و دره های فقر و قله های ثروت وجود نداشته باشد و یزدیانی که در زیر نام حسین(ع) خود را پنهان کرده اند در میان نباشند.

 

 

 

عاشورا زنده كننده اسلام و اسلام زنده شده عاشوراست. عاشورا بانگ رساي همه انسانهاست در همه تاريخ، از همه حنجره هاي پاك خدايي عاشورا آبروي نمازگزاران است و عزت مسلمانان و سرانجام، عاشورا ... ركن كعبه است و پايه قبله و عماد امت و حيات قرآن و روح نماز و بقاي حج و صفاي صفا و مروه و جان مشعر و مني و عاشورا هديه است به بشريت و تاريخ ... عاشورا از لحظه آغازين خويش، يعني خروج از مكه در روز ترويه زلزله اي خروشناك و گسترنده بود كه معيارها را دگرگون كرد پرچم رسالتي بزرگ را برافراشت، مرزهاي صيانت قرآن را استوار گردانيد.

 

علامه «محمدرضا حکیمی» درباره اینکه چرا عنوان «مظلومیت مضاعف» را برای  عاشورا در این نوشتار برگزیده است توضیح داد: در عاشورا دو ظلم واقع شده است: یکی بر حضرت امام حسین‏ علیه السلام و خاندان پیامبر اکرم‏ صلی الله علیه وآله و دیگری بر خود عاشورا؛ عاشورایی که برای عدالت برپا شد، در راه تکاثر و اتراف و اسراف و اجحاف و اتلاف مال مردم مصرف می‏ شود. کسی در عاشورا گامی برای عدالت، برنمی‏ دارد؛ و آنکه علی‏ علیه السلام فرمود: «گردن توانگران را خرد می‏ کنم تا حق محرومان را از آنان بگیرم، و طبقات محروم را در صدر جامعه می‏ نشانم و حقشان را به آنان می‏ رسانم» به گوش احدی فرو نمی‏ رود. پس چنان است که چهل سال پیش در کتاب «سرود جهش‏ ها» نوشتم: «باز باید عاشورایی برای عاشورا گرفت»…

 

نویسنده در ادامه با طرح سئوال «عاشورا، یک ایست بزرگ» به اینکه چرا شیعیان عاشورا را نگه داشته اند اما کمتر به آن اندیشده اند می پردازد و می نویسد:  از سر درد و دریغ می‏ گویم، افسوس که شیعه بیشتر بر «مصائب عاشورا» گریست، و کمتر در «مسائل عاشورا» اندیشید. شیعه عاشورا را نگاه داشت لیکن درست نشناساند. آفرین بر او که نگاه داشت، و دریغا از او که نشناساند. و حتی فرزندان ائمّه‏ علیهم السلام و جوانان مؤمن و غیور شیعه، چه بسیار – در طول تاریخ تا هم امروز – که پرتوی از عاشورا را در سرزمین‏ ها تکرار کردند، در روزهایی عظیم و خدایی، روزهایی که خون گرم جوانان عرصه‏ ها را رنگین کرد، و تلألؤ آفتاب‏ ها را لاله‏ وار ساخت، و حضور لاله‏ ها را جشن گرفت، و دل‏ ها داغدار گشت و سرها پرشور، و پیکرها زیر سنگ سنگین حادثه مجروح، و گونه‏ ها با خون‏ افشان دل‏ های خونین سرخ، و فضای شهرها و روستاها خونفشان و بیدار، و جنازه‏ های خونین بر سر دست‏ ها در حال پرواز، و زمان غرق در هیبت حادثه، و زمین در زیر گام‏ ها لرزان و مرعوب، و گورستان‏ ها آماده پذیرایی خورشید باوران، و مادران در انتظار نوزادانی تداوم سلاله‏ های پاک، و پدران شادمان که پاره‏ ای از پیکرشان در ماهیت تاریخ ادغام گشته، و قله‏ ها خاضع در برابر چکادهای صبر و پایداری، و چشم‏ ها خیره به امواج توفنده شهرها و آبادی‏ ها، و تاریخ سرخوش از سرشاری ذات لحظه، و حیات سرمست از بشکوهی مضمون، و روزها سرگرم شمارش نفس ‏های آفتاب، و آزادگی نمازگزار در معبد توحید، و حماسه معتکف در ساحل ایمان، و فرشتگان مجذوب والایی‏ های انسان، و دل‏ ها  پاسداری شرف و ناموس و خاک را  پرستنده ایثار… آری، همه معیارهای الهی، و معالم ربانی، و تجلی‏ های قرآنی، و ارزش‏ های انسانی، و انفجارهای وجدانی در سایه «قیام حسینی» پناه جست، و همه ضدمعیارها و ضد ارزش‏ ها و ضد وجدان‏ ها در دربار یزید و سپاه شام و کوفه… و زندگی‏ ها دو گونه گشت: حسینی و یزیدی، هر چه عدالت است حسینی است و هر چه دور از عدالت، یزیدی. و رکن مهم عدالت، عدالت معیشتی و اقتصادی است، تا انسان‏ ها به تمایزهای قارونی مبتلا نگردند، و سقوط نکنند، توانگر از طغیان، و محروم از حرمان…هر قطره‏ ای از اقیانوس عاشورا، یک شعور ناب قوی، و یک محتوای ژرف غنی، و یک مکتب آموزنده انسانی، و یک ترتیل خونبار آیات قرآنی، و یک سجده مترنم نورانی، و یک سیال حیات‏ آفرین اخلاقی، و یک حماسه پویا در صیرورت‏ های بلندآهنگ بشری است.

 

عاشورا مشرق انوار «توحید» و «عدل»  است، توحید و عدل خورشید روشنگر ارواحند. جهان همواره به دو خورشید نیاز دارد: خورشید روشنگر اجسام، و خورشید روشنگر ارواح، خورشید تن و خورشید جان. اگر تنها فضای تن روشن باشد و فضای جان تیره و تار… همین است که می‏ نگرید… ظلم و ستم، تفاوت و تبعیض، فساد و فحشا، قتل و کشتار… و عاشورا وجدان بیدار بشریت است در اعماق غفلت قرن‏ ها و عصرها… عاشورا یک «ایست بزرگ» است در برابر سیل بنیانکن جاهلیت. یزید از همه ظلم تاریخ حمایت کرد، و حسین‏ علیه السلام از همه عدل تاریخ. یزید مظهر همه ضد ارزش‏ ها بود، و حسین‏ علیه السلام مظهر همه ارزش‏ ها. و در یک کارزار عجیب، پرچمدار بزرگ ارزش‏ ها با خون خود و فرزندان و برادران و یاران خود، همه ضد ارزش‏ ها را محکوم کرد. امضای سرخ عاشورا بر طومار حیات قرآن ثبت گشت، و جاهلیت از نو جان یافته را نابود ساخت، و نگذاشت سفارش ابوسفیان تحقق یابد و تداوم بنی‏ امیه بقای شعارهای قرآنی را متزلزل گرداند. عاشورا آرمان پلید شیطانی بنی‏ امیه را از تحققی کارساز برای آنان بازداشت. عاشورا «بعثت» را زنده کرد. عاشورا، برای همیشه، محتوای «غدیر» را در معبر اعصار بشریت به فریاد خواند.

پایان پیام/32

منبع: شبستان

کلیدواژه: علیه السلام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۹۱۱۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خنثی‌سازی فتنه مدعیان دروغین مهدویت توسط امام صادق (ع)

امام صادق علیه‌السلام ضمن آنکه بحث و درس‌هایی در زمینه‌های مختلف علمی، معرفتی، فقهی و فلسفی با شاگردان خویش داشتند، فصل جداگانه‌ای را به صورت مستقیم به موضوع مهدویت اختصاص دادند تا از فتنه‌ای عظیم جلوگیری کنند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عصر امام صادق علیه‌السلام یکی از پر تنش‌ترین و پر هیاهوترین دوران تاریخ اسلام محسوب می‌شود. وجود مکاتب مختلف فکری، تنش‌های سیاسی بین حکام بنی امیه و بنی العباس، و همچنین محصوریت و مظلومیت شیعیان به دلیل بروز اختناقات سیاسی ـ امنیتی بخشی از مسائل مربوط به آن دوران است.

در این بین آنچه که سبب بروز رخنه و فتنه‌ای عمیق برای ضربه زدن به جریان تمدنی دین مبین اسلام بود، رویش مدعیان دروغین مهدویت بود که اتفاقاً از دل جریان عباسیان بر آمد؛ زیرا آنها برای مشروعیت‌‌بخشی به خلافت خود و جلب رأی عمومی، دست به جعل و تحریف روایات زدند و بر خلاف روایات صحیحی که نسل مهدی(عج) را به پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین می‌رسانند، روایاتی جعل کردند که امام زمان عجل الله تعالی فرجه را از نسل عباس، عموی پیامبر معرفی می‎کرد، از جمله این روایات، حدیث خُزاعی است که گفت المَهدیُّ مِن وُلدِ العَباس؛ مهدی از فرزند عباس است.

افزون بر اینکه فضای فکری و جوّ قالب بر مردم در سال‌های پایانی حکومت بنی‌امیه به قدری ملتهب و مناسب قیام بود که افراد مختلف به امید رهایی از حکومت ظالمانه و غاصبانه بنی‌امیه دست به قیام‎های متعددی زدند که در این بین موضوع جانشینی یکی از خاندان رسول خدا به عنوان مهدی (عج) از جایگاه ویژه‌‏ای برخوردار بود؛ از مهم‌ترین این قیام‌ها می‌‏توان به قیام زید بن علی، قیام معاویه طالبی، قیام خراسانیان و قیام نفس زکیه اشاره کرد.

تعمیق باورهای مهدویت و مبارزه با مدعیان دروغین در سیره امام صادق(ع)

در چنین شرایطی است که امام صادق علیه‌السلام ضمن آنکه بحث و درس‌هایی در زمینه‌های مختلف علمی، معرفتی، فقهی و فلسفی با شاگردان خویش داشتند، فصل جداگانه‌ای را به صورت مستقیم به موضوع مهدویت اختصاص دادند. در این راستا احادیث متعددی را درباره موضوع مهدویت بیان فرمود تا از تحریف واقعیت جلوگیری شود. از یک سو به بیان شکل و شمایل و نام امام زمان و انتساب ایشان به خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌پرداختند تا مهدی واقعی از مهدی دروغین شناخته شود و از دیگر سو به زمان ولادت آن حضرت در آینده اشاره می‌کردند تا جایگاه مدعیان دروغین مهدویت را متزلزل کنند و از طرفی، به تبیین عصر غیبت و دوران آخرالزمان می‌پرداختند تا نشان دهند هنوز زمان زیادی تا ظهور آن دوران باقی مانده است. دسته‌ای از روایات هم خاصّ شیعیان برای مواجهه صحیح با جریان مهدویت و فتنه‌های آخرالزمان و ارائه تبیین صحیح نسبت به عصر غیبت، دوران قیام امام و عصر ظهور بود.

عبرتی آخرالزمانی از تاریخ امام صادق (ع) / چرا خداوند به دولت‌ها فرصت حکومت می‌دهد؟

در ادامه سه نمونه از این احادیث را می‌خوانیم:

امام صادق علیه السلام درباره خصوصیت‌های ظاهری امام عصر عجل الله تعالی فرجه فرمود: «لَیْسَ بِالطَّوِیلِ الشَّامِخِ وَ لَا بِالْقَصِیرِ اللَّازِقِ بَلْ مَرْبُوعُ الْقَامَةِ مُدَوَّرُ الْهَامَةِ وَاسِعُ الصَّدْرِ صَلْتُ الْجَبِینِ مَقْرُونُ الْحَاجِبَینِ عَلَی خَدِّهِ الْاَیْمَنِ خَالٌ کَاَنَّهُ فُتَاتُ الْمِسْکِ عَلَی رَضْراضَةِ الْعَنْبَرِ؛ دراز قامت متکبر و کوتاه قامت چسبیده [به زمین کوتوله] نیست، بلکه میان قامت است، سیمایی گرد، سینه‌ای فراخ، پیشانی ای باز و ابروانی به هم رسیده دارد و خالی بر گونه راست اوست، چون دانه مشک که بر قطعه عنبر ساییده شده است.»

همچنین در روایتی دیگر درباره لزوم وجود حجت خدا در زمین و ضرورت ملازمت با او فرمود «مَا تَرَکَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْأَرْضَ بِغَیْرِ إِمَامٍ قَطُّ مُنْذُ قُبِضَ‏ آدَمُ‏ ع یَهْتَدِی بِهِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ الْحُجَّةُ عَلَى الْعِبَادِ مَنْ تَرَکَهُ ضَلَّ وَ مَنْ لَزِمَهُ‏ نَجَا حَقّاً عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ؛ خدای عزوجل از آن زمان که حضرت آدم (ع) از دنیا رفت، هرگز زمین را بدون امام رها نکرد، تا مردم به واسطۀ او به سوی خدای عزوجل هدایت شوند و امام، حجت بر بندگان است، کسی که از او دست بردارد، گمراه شده و آن‌کسی که ملازم او باشد، رهایی یافته است، این حقی است بر خدای عزوجل.» (کمال الدین و تمام النعمة (شیخ صدوق) ج‏1، ص221)

یا در یک روایت با موضوع ارائه تبیین رفتاری در دوران غیبت امام فرمود: «مَا أَحْسَنَ‏ الصَّبْرَ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ ... َ فَعَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّهُ إِنَّمَا یَجِی‏ءُ الْفَرَجُ عَلَى الْیَأْس‏»؛ یعنی چقدر صبر همراه با انتظار فرج خوب و زیباست ... بر شما باد بر صبر کردن. جز این نیست که فرج (قائم) در هنگام ناامیدی فرا می‌رسد.» (کمال الدین و تمام النعمة، ج‏2، ص645)

تمام این دست از احادیث تنها گوشه‌ای از اقدامات آشکار امام در راستای مهدویت و امر ظهور بود که همین امر سبب شد تا شیعیان به فتنه نیفتند و از مسیر حقیقی منحرف نشوند؛ چرا که هرگونه انحراف در شیعیان عصر امام، مساوی بود با انحراف شیعیانی که بناست در عصر غیبت با همان احادیث رسیده از صحابه و یاران عترت در زمینه فقه آل محمد صلی الله علیه و آله و معارف بر حق ایشان، عصر غیبت را با کم‌ترین آسیب سپری کنند.

یادداشت: سعید شیری

انتهای‌پیام/